Geçtiğimiz hafta, Gazi Üniversitesinin ev sahipliğinde, Prof.Dr. Mitat Enç anısına düzenlenen 32. Ulusal Özel Eğitim Kongresi için Ankara’daydık. Maalesef, fakültedeki yoğun ders programı dolayısıyla kongre açılışına katılamadım. Kaçırdığım güzel şeyleri, açılışa katılanlardan dinledim, biraz hayıflandım, hayıflandığım şeyleri dolaylı aktarımla öğrenmek de bir başka teselli kaynağı oldu.

32. Özel eğitim kongresi, belki de diğer kongrelerden farklı olarak, gönderilen bildirilerde red oranının fazla olması dolayısıyla, alandaki araştırmacılar arasında oldukça konuşulan bir kongre oldu. Mutlaka başka kongrelerde de vardır bu red ancak oran bu kadar fazla olunca, özel eğitim alanında çalışan akademisyenlerin, öğrencilerin katıldıkları, tanıştıkları en önde gelen bir kongredir Özel Eğitim kongresi. Farklı isimlerde yine özel eğitime dair kongre düzenlense de bu kongrenin özel eğitim alanına verdiği katkılardan dolayı Mitat Enç anısına yapılıyor olması ve otuz yılı aşkın süredir devam etmesi önemli ve ayrıcalıklı bir yer tutuyor özel eğitimciler arasında. Red oranının fazla olmasından dolayı herkesin gözü doğal olarak kabul edilen bildiriler üzerine odaklanmıştı. Bilmiyorum, başka kongre programları bu kadar dikkatle incelenmiş midir? Ben de gönderdiğim iki bildiriden birisinin red birisinin kabul almasından sonra biraz şaşkınlık biraz da merakla incelemiştim. Red edilen bildiriden daha fazla umudum varken, biraz şaşkınlık ve kızgınlık hissettim. Özel Eğitim kongresine, Türkçe alanyazında kendisi hakkında pek fazla bilgi bulunmayan “SCERTS: Otizm Spektrum Bozukluğunda Disiplinlerarası Gelişimsel Bir Model” adlı bildiri ile katıldık. İlerleyen süreçte makale olarak yayınlanabilir. Kongrede, katılıp izleme fırsatı bulduğum oldukça ilginç bildiriler dinledim, not aldım, merak ettim. Sunuların sonunda besleyici, dinlemesi keyifli tartışmalar dinledim. En faydalılardan birisi ise yurt dışında doktora yaparak Türkiye’nin farklı üniversitelerinde görev yapmaya başlayan üç genç akademisyenin paneliydi. Gazi Üniversitesi Özel Eğitim Bölüm Başkanı Prof.Dr. Necdet Karasu’nun keyifli moderatörlüğünde bitmese ya da biraz daha uzasa keşke dediğimiz bir program gerçekleştirildi. Katılımı ve etkileşimi ile oldukça güzel bir paneldi. Aynı anda sunum ya da yöneticilik görevi olan akademisyenler de aynı saate alınmış olmasına olan teessüflerini bildirdi.

Daha sonra kongre kapanış toplantısı gerçekleşti. Bilinen kongre kapanış programlarına benzemiyordu. En azından benim şahit olduğum örneklerden daha farklıydı. 33. Özel Eğitim kongresinin nerede yapılacağı, genelde kongre kapanış programında belirlenir. Biz de bu önemli kongreye, önümüzdeki yıl, Necmettin Erbakan Üniversitesi olarak evsahipliği yapmak istediğimizi belirttik. Kulisler yaptık. Uzun süredir Özel eğitim kongresi Konya’da yapılmıyordu. Aday olan birkaç üniversite olsa da en güçlü aday olarak Trabzon ve Konya çekişmesine sahne oldu kapanış programı. Özel Eğiitim Bölüm Başkanımız Prof.Dr. Hakan Sarı ve Doç.Dr. Zehra Atbaşı’nın yoğun ikna çalışması, bizim kulis çalışmalarımız, maalesef istediğimiz sonucu sağlamadı. Oylamada Trabzon’a, yaylaya, gezilere kaybettik ????. 33. Özel Eğitim Kongresi Trabzon’da gerçekleşecek. Konya’ya desteklerini esirgemeyen başta Prof.Dr. Necdet Karasu, Doç.Dr. Mahmut Çitil başta olmak üzere emeği geçenlere, sonuç istediğimiz gibi olmasa da buradan bir kez daha teşekkür edelim.

Bir başka teşekkür ise, buradan derslerini bırakıp, maddi olarak harcama yaparak Ankara’ya giden özel eğitim bölümü lisans öğrencilerimize gelmeli. Gerçekten, onların ilgisi, heyecanı, şimdiden kongre takip edecek nitelikte olmaları göğsümüzü kabarttı. Ankarada gururla, lisans öğrencilerimiz de kongreyi dinlemeye geldi diye anlattık. Program aralarında sohbet ettik. Daha önce ise Eskişehir’de gerçekleştirilen Udemko kongresinde de kendilerini göstermişlerdi. Necmettin Erbakan Üniversitesi öğrenci toplulukları, özellikle de özel eğitim öğrencileri öncü bir gayret gösteriyorlar. Gurur duyuyoruz.

…

Mitat Enç

Yeri gelmişken burada Mitat Enç’e bir paragraf açmamız gerekiyor. Aslında müstakil birkaç yazıyı hak ediyor. İlginç noktalarla, kendisini okumanızı sağlayacak bir not ekleyelim: 1909 yılında doğmuş ve 1951 yılında Türkiye’nin ilk körler okulunu kurmuştur. 1958 yılında Amerika’da doktora derecesi almış, Bitmeyen Gece-otobiyografi ile Uzun Çarşının Uluları adlı mutlaka okunması gereken kitaplarının yanısıra görme engelliler ve özel eğitim alanında bir çok yayın yapmış, kıymeti çok fazla bilinmeyen bir değerimiz. 20 yaşından ölünceye kadar görme engelli olarak yaşamış Prof.Dr. Mitat Enç. Ankara üniversitesi eğitim bilimleri fakültesinin labirent gibi koridorlarında hiç duraksamadan yürüdüğü, ders anlatacağı sınıfın önünde durup kapı kolunu bile aramadan kapıyı açıp içeri girdiği rivayet edilir. Hukuk öğrencisiyken gözlerini kaybediyor, ardından Viyana’dan(l) Harvard’dan(l) Columbia’dan(yl) ve Illinois’den(dr) akademik dereceler alıyor. Özel eğitim bölümlerini kuruyor. Almanca, Fransızca, İngilizce biliyor. İlk fırsatta hayatı okunası.