Biz ne ara bu hale geldik?

Kahramanmaraş 7.7 ve 7.6'lık iki deprem ile sallandı.

Asrın felaketi olarak adlandırılan facia; Kahramanmaraş dışında 9 ili daha yıktı.

Depremden etkilenen insan sayısı 13.5 milyona ulaştı. Bu rakam, 28 ülkenin nüfusundan daha fazla.

Vefat sayısı 20 bine yaklaştı.

Yaralı sayımız da on binlerle ifade ediliyor.

Vefat eden kardeşlerimize Allah rahmet eylesin. Yaralılarımıza acil şifalar diliyoruz.

Türkiye seferber oldu.

Yardımlar çığ gibi…

Türk insanının fedakârlığı, cefakarlığı her zorlukta olduğu gibi bunda da ortaya çıktı.

Herkes elinden gelenin en iyisini yapmak için çaba harcıyor.

Özellikle Konya…

Konya bir kez daha alicenaplığını gösterdi.

Hem de koordineli bir şekilde.

STK’lar…

Muhtarlıklar…

Dernekler…

Hepsi var gücüyle çalışıyor.

Kimisi bedenen kimisi de madden…

Hiçbir şey yapamayan da dua ediyor.

Hepimiz dua ediyoruz tabi.

Kolay bir süreç yaşamadık, yaşamıyoruz.

Allah hepimizin yardımcısı olsun.

Konya’yı ayrıca tebrik etmek lazım. Herkesin ayrı ayrı ellerinden öpmek…

Kimse maddi bir karşılık beklemeden elinden geldiğince çalışıyor.

Analarımız ev ekmeği yapıyorlar.

Kimse aç kalmasın.

Çoraplar, kıyafetler…

Kimse üşümesin.

Konya Büyükşehir Belediyesi’nin bölgedeki çalışmalarını unutmamak lazım.

Bir taraftan enkazdan bir kişi daha canlı çıkarabilme telaşındalar bir taraftan da şehrin su sorununu çözmek için uykusuz çalışıyorlar.

Uğur İbrahim Altay’ı takdir etmek lazım.

Başkan bizzat koordine ediyor.

Hatay’da adeta küçük bir belediye kurmuş.

500’den fazla araç 2 binden fazla insan gücüyle şehri ayakta tutmak için çalışıyor.

Avuçlarımız patlayıncaya kadar alkışlayalım.

Yorgunluktan, uykusuzluktan sandalyede uyukladığı fotoğrafları hepimiz gördük.

Takdir ettik.

Ediyoruz…

De…

Bütün bunlar yaşanırken iki konuyu gündeme getirmek de lazım.

Aslında hiç zamanı değil ama yine de ‘biz ne ara bu hale geldik?’ uyarısı yapmak lazım.