Tutmak lazım...

Bırakmamak lazım...

Bir alanda uzmanlaşıp, çaba sarfeden insanlara çamur atmamak lazım.

İnsanların çabaladığını görmek lazım...

Eee tabi bunları görmek için de kalp gözü lazım.

Her bakan görüyor mu kardeşlerim?

Eğer her bakan görebilseydi şu anda herkes o kadar mutlu olurdu ki ...

Asık suratlı insan göremezdik etrafımızda...

Fakat imtihan bu ya , etrafımız kalp gözü âmâ olan insanlarla dolu ...

Yapıcı değil yıkıcı bir toplumun gençleri, anaları, babaları , kardeşleri , öğretmenleri ve daha fazlasıyız...

Sanırım yıkıcı olmak ilmek ilmek işlemiş ruhumuza ama fark etmek lâzım.

Bir yerden sonra sınırı aştığımızı bilmek lazım .

En büyük problemimiz sanırım daima eksikler üzerinde duran bir toplum inşa etmek ve bu toplumun yapı taşı olan çocuklarımızın, gençlerimizin de devamlı eksik tarafına eleştiride bulunmak, fakat yapıcı değil yıkıcı eleştiride bulunmak kişiyi çok zedeliyor ne yazık ki .

Bir anlık keyif ve tatminlik duygusu için onca insanın onurunu zedeleyerek duygularını hatta belki de geleceğini zedeliyoruz ..

Maalesef her insan kendini anında onaramıyor, zamanla ve süreçle iyileşmeye çalışıyor..

Tam iyileşti derken belki yine toplumun sağlıksız bireylerinden bir darbe daha alıyor.

Eğer Müslümanlık buysa amenna!

En âlâ Müslüman bizleriz o halde...

Yıpratmayı, yargılamayı, tabiri caizse laf sokmayı marifet sanan insanların içinde yetişen bir nesil var ve gerçekten bu öyle acı bir durum ki...

Daima eksikleri araştırılan yâda başardığı noktalar görülmeyen onlarca genç var ki...

Her defasında...

Her defasında... Başardığı onca iş varken bunları tebrik edemeyen, koca bedenlerin içinde ruhsuz insanların çağında yıpranmış gençlerle dolu etraf...

Bu kadar zor olmamalı...

Güzel tarafların okşanması...

Daima eksik olan yerleri yüzüne vuran bir toplumun içerisinde nefes alabilmeyi bekleyen onlarca genç var ki...

Yine ve yine, tutmak lazım , bırakmamak lazım, bazı bağlar menfaate kurulmuyor... İşte belki de en çok da bu yıpratıyor insanı...

Menfaati hayatının başına koymuş insanlara sevgi bağıyla bağlanan insanların çöküşünü izliyoruz sanırım, belki başkasının belki de kendi hayatımızda...

O halde son olarak kendime ve sizlere edeceğim duaya âmin demenizi temenni eder sizleri Allah'a emanet ederim :)

" Ya Rabbi sen beni öyle bir kul eyle ki ... Hayatları darma dağınık olmuş birçok insanın elinden tutabilmeyi, onları ayağa kaldırabilme şerefini bana nasip eyle...

Sahabe-i kiram gibi dine hizmet edebilmeyi...

Menfaatsiz sevebilmeyi ve sevilebilmeyi...

Kolay kolay sarsılmaz bir ruh ve düştüğüm anda davam uğruna hiç yıkılmamış gibi kalkabilmeyi...

Yolumu yolundan ayırmamayı nasip eyle ya Rabbi ..."

Amin:)

Elhamdülillahi Rabbil Âlemin...