Yaşım kadar viran olmuşluğum var

Saçlarım kadar hüznüm

Ben gönül Yorgunuyum

Dünya ya sığmayan kırgınlıklarım...

Bitmeyen eyvah larım var

Kadere boyun büküşlerim

Çileğe sabır örtüşlerim var

Ben gönül Yorgunuyum

Geleceğe ait ne varsa bende yorgun

Savruldukça tükenişlerim

Kendi içimde kayboluşlarım var

Kimse bilmez ahvalim benim

Avaz Avaz arşı sarar sitemim benim

Çırpındıkça dibe vurur ruhum

Kendi enkazımda can çekişir canım benim

Ben gönül Yorgunuyum

Umuda ramak kala hep sürerler beni ıraklara

Yaşamak büyük yenilgi

Bedenim ahraz

Ruhum felç

Uyusam geçer mi bu dert?

Ben gönül Yorgunuyum

İçimde birikenler kıyıya vurur hep

Sonra Bitmez bende ki bu dert

Güneşli günler çok bana

Kara geceler dost bana...