Günümüzde devlet okullarının yanısıra özel okullar bir hayli çoğaldı.

İmkânı olanlar artık özel okullara yöneldi. Bunun sebepleri olarak da güvenlik, sınıfların kalabalık olmaması gibi nedenler gösteriliyor.

Ama eğitimin sadece okullarda değil, hayatın her alanında olması gerekiyor.

Sadece okulda konuları ‘öğrendim bitti’ olmamalı.

Aslında benim de değinmek istediğim de tam da bununla ilgili…

Malum hepimiz toplu ulaşım araçlarını sıklıkla kullanıyoruz. Kalabalık olmasını bir kenara bırakıyorum ama normal zamanlarda bile artık insanların birbirine saygısı kalmamış.

Bu olayı sıklıkla yaşadığım için yazma gereği hissettim. Belki o şahıslar görür de bir daha davranışlarında faydası olur. Pek ümitli değilim bu konuda da.

Bizim örfümüzde yaşlılara, çocuklu, hamile kadınlara, özürlü insanlara saygı vardır. Onlara toplu ulaşım araçlarında yer vermek de bu saygının bir göstergesidir.

Bizlere bunu okulda öğretmenimiz, evde de ailemiz verdi. Ama şimdi bakıyorum da şimdiki gençler bunlarda bi haber.

Ailelerinden mi, yoksa öğretmenlerinden mi bilinmez ama bazı gençlerde ciddi terbiye ve saygı eksikliği var.

Hamile kadın biniyor ve hemen yanı başında duruyor. Bizim gencimiz bunu görüyor ama umurunda değil. Etrafı seyretmeye devam ediyor.

Yine çocuklu bir anne biniyor tramvaya. Bakıyor etrafına yer yok. Çocuğunu da düşünerek tutunuyor bir yerden.

Haliyle ayakta durmakta zorlanıyor.

Bakıyorum etrafa oturanların hepsinin yaşı küçük.

Biri sanki yatağındaymış gibi yayılmış saçı başı dağılmış şekilde uyuyormuş gibi yapıyor. Kiminin elinde kitap, ne okuyorsa artık! Bir gözüyle süzüyor ve devam ediyor okumaya.

Niyeti okumak da değil yani.

Bana dokunmasınlar diye, kitap okumayı kullanıyor.

Kiminin elinde cep telefonu, oynadığı oyunda bir seviye daha yükselmenin derdinde.

Kimi de kulağında kulaklık son ses dinlediği müzikle biri yer verse diye bakıyor.

Birinin de yüzü kızarmıyor.

Bazı zaman 70 yaşındaki dede kendi yerini çocuklu kadına veriyor ama yanındaki genç hiç görmediği yolları izlemekle meşgul.

Bunların örneklerini çoğalmak mümkün. Herkesin de başına geliyordur.

Ayrıca gençler çok da sinirli. En küçük bir uyarıda da karşılık hazır.

Bu insanları görmezden gelmek terbiyesizlikten başka bir şey değildir.

Gün geçtikçe birbirimize olan saygımızı yitirdiğimiz gibi topluma olan saygıyı da yitiyoruz.

Herkes bir kefeye koymak değil ama gençliğin çoğu böyle kabul etmek lazım. Gençliğin yaşlı, çocuklu, özürlü insanlara yer vermeleri ve daha duyarlı olmaları gerekiyor.

Korkmasınlar bir şey kaybetmezler…