Tâlut’un uyarılarına kulak asmayanlardan birçoğu kana kana sudan içti. Emre karşı gelerek imtihanı kaybettiler.

Bütün bu olanlardan sonra savaş için devam edecek sayıca çok az bir grup kaldı.

Bütün sınanmaları başarıyla atlatanlar ile yola devam edildi.

İşte kendi yurtlarına baskın verip her şeylerine el koyan Câlut ve ordusu karşılarındaydı.

Artık onlar gerçek anlamda inanmış ve Allah'ın kendilerinden istediğini yapmaya hazır insanlardı.

İnanmışlıklarını dualarıyla pekiştirdiler:

"Rabbimiz bizim üzerimize sabır yağdır. Ayaklarımızı sabit kıl. Ve şu kâfir topluğuna karşı da bize yardım et.” (Bakara, 2/250)

Her şeyiyle hazır bir avuç insan. Ama gerçekten inanmışlar...

Artık burada sayının önemi yok. İnanmışlık derecesi önemli.

İnanmışlık varsa imkân da var, kazanmak da…

Evet dua dua yükseliyor Allah'a kul olma sevdası.

Dua ile cesareti birleştiren bir avuç insan Allah için savaştı.

Olacaklara razı bir duruşla Allah'ın emrine uydu.

Bütün zorlukları bir bir aşıp sınanmalardan başarıyla geçip meydanda canını ortaya koydu.

Şartlar tamamdı.

Takdir ise Allah'tan.

Dua, sabır, savaş ve sonuç: Kazanmak oldu.

Bir avuç insan dönemin en donanımlı ve güçlü ordusunu her şeyiyle perişan etti.

Bu Allah'ın bir nimeti.

Bu inananların yalnız olmadığının işareti.

Bu inanmışlığın başarısı…

Tâlut’un ordusunda genç bir insan var, adı Davud. Cesur ve güçlü.

Elinde bir sapan, sadece bir sapan. İyi kullanıyor, mahir.

Bir atış ve yenilmez olarak bilinen korkunç komutan Calut nefessiz yerde. Yenilmez ordunun başı, genç Davud’un attığı sapandan çıkan bir taşla devriliveriyor.

"Allah’ın izniyle onları bozguna uğrattılar. Dâvûd Câlut’u öldürdü. Allah ona yönetimi ve hikmeti verdi. Allah insanların bir kısmını diğer kısmıyla savmasaydı yeryüzü fesada uğrardı. Ancak Allah âlemlere karşı fazl ve ihsan sahibidir." (Bakara, 2/251)

Düşman ordusu darmadağın bir halde kaçmaya başladı.

Allah'ın dilemesinin dışında hiçbir şeyin gerçekleşmeyeceğini herkes gördü.

Bir kısmı inanarak, bir kısmı da isyan ederek gördü…

Allah'ın emirlerini beğenmezlik edenlerin, isyanları ile baş başa kaldıkları bir kaybediş yaşadılar…

Pişmanlıklar yaşandı.

Kazananlar itaat edenler oldu.

Kulluğu benimseyip imanlarını güçlendirenler galip geldi…