Gizli şeytanlardan öğrenilen sihirler insanların eliyle ortaya çıktı.

İşte vahiy kaynağından uzak olan bu şeytanlar, meydana gelen ve gelecek olan olaylar hakkında kulak hırsızlığı ile birtakım bilgiler edindiler ve bu bilgilerin her birine yüzlerce yalan ve pislik karıştırarak gizli gizli yaymaya çalıştılar.

Yalan dolan ile beslenen bilgiler insanların gözlerini boyamak için iyi ve etkili bir yoldu.

Bunu yaparken bazı gerçek bilgileri de kullanmaktan geri durmadılar ve insanların güvenlerini kazanacak duruma ulaşıncaya kadar devam edip gittiler.

Mısır'dan beri İsrailoğulları arasında sihir ve hokkabazlık vardı. Fakat durum bu sefer daha öte bir duruma evrildi. Her şey sihir ve büyü üzerinden yürütülür oluverdi.

Esrarengiz bir şekilde hakkı batıl, batılı hak; hakikati hayal, hayali hakikat diye göstermekti yaptıkları. Ama etkilenenler gün geçtikçe çoğaldı.

Olmayan şeyleri varmış gibi göstermekti yaptıkları.

Gözü yanıltmak ve el çabukluğu, birazcık da hokkabazlıktı. Duyuları aldatmaktı.

Firavun'un sihirbazları Hiyel-i sanâyi ile o dönem için inanılmaz gibi görünen işler yapmışlardı. Değnekleri cıva ile doldurulmuş, altlarından ısı verilince veya güneşin etkisiyle ısınmaya başlayınca ısınan ipler ve değnekler hemen harekete geçip kaymaya ve yürümeye başlamışlardı...

Sihrin bütün niteliği, hayali hakikat zannettirecek şekilde insan ruhu üzerinde aldatıcı bir tesir meydana getirmekten ibaretti. Bu tesir yaşanıyordu ve hissediliyordu…

Harut ile Marut öğretmeden önce bazı uyarılarda bulundular:

"Biz bir fitneyiz, yani bu öğreteceğimiz şeyler fitneye müsaittir ve kötüye kullanılması da küfürdür. Şu hâlde sakın sen bunu belleyip de küfre girme!"

Bununla da yetinmeyip nasihat ettiler. Kötüye kullanılmaması uyarısını da ihmal etmediler.

Kesin bir uyarıdan sonra öğrenmek isteyenler varsa da öğrettiler.

Meleklere mahsus olan bu bilgilerle acayip tekniklerin şeytanca kötüye kullanılması aldı başını gitti.

Meleklerin öğrettikleri ve ilham ettikleri gerçekler, küfür ehlinin ve şeytanların elinde şer ve fitne çıkarmak için sihir olarak da kullanıldı.

Bâbilliler bunu yaptılar.

Yaptılar ve küfre girdiler.

“Süleyman’ın hükümranlığı hakkında şeytanların (ve şeytan tıynetli insanların) uydurdukları yalanların ardına düştüler. Oysa Süleyman (büyü yaparak) küfre girmedi. Fakat şeytanlar, insanlara sihri ve (özellikle de) Babil’deki Hârût ve Mârût adlı iki meleğe ilham edilen (sihr)i öğretmek suretiyle küfre girdiler. Hâlbuki o iki melek, “Biz ancak imtihan için gönderilmiş birer meleğiz. (Sihri caiz görüp de) sakın küfre girme” demedikçe, kimseye (sihir) öğretmiyorlardı. Böylece (insanlar) onlardan kişi ile karısını birbirinden ayıracakları sihri öğreniyorlardı. Hâlbuki onlar, Allah’ın izni olmadıkça o sihirle hiç kimseye zarar veremezlerdi. (Onlar böyle yaparak) kendilerine zarar veren, fayda getirmeyen şeyleri öğreniyorlardı. Ant olsun, onu satın alanın ahirette bir nasibi olmadığını biliyorlardı. Kendilerini karşılığında sattıkları şey ne kötüdür! Keşke bilselerdi!

Eğer onlar iman edip Allah’ın emirlerine karşı gelmekten sakınmış olsalardı, Allah katında kazanacakları sevap kendileri için daha hayırlı olacaktı. Keşke bilselerdi!” (Bakara, 2/101-103)