İnsan her zaman mutlu olmak ister ya da üzülmemeyi tercih eder ama maalesef bazen işler istediğimiz gibi gitmez. İnsanoğlu bunun farkında olmasına rağmen nedense her zaman ve her olayda bunu görmezden gelir. Bunun nedeni ise bence en iyisini hep kendisi için istemesidir…

Bunun en basit örnekleri arasında öğrenci ise okul hayatında veya iş sahibi ise iş hayatında karşımıza çıkar. Ve biz böyle konuları bana göre çok abartıyoruz; en ufak bir olumsuzlukta hemen yıkılmaya mahkum oluyoruz…

Klasik cümle ile söze girmek istemiyorum her şeyin başı sağlık diye; bunun öncesinde önemli olan husus neyi ne kadar istediğimiz ve ne kadar fedakâr olabileceğimiz. Elbette sağlık olmadan hayatımızda bir anlamda eksik kalıyoruz ama bu eksikliğimizi fark ederek bir avantaj olarak kullanmamız gerekiyor. Hayatımızda anlık olaylara yer vermiyoruz bizi mutlu eden olayların hep sürmesini istiyoruz; hâlbuki nasıl başımıza gelen kötü olayların bir gün biteceğini biliyorsak mutluluğunda da öyle olacağını bilmemiz gerekiyor.

Anlık mutluluklara önem vermiyoruz, aslında uzun süreli hatırlanacak ve üzerine daha da kaliteli esprilerin yapılacağı olayların hepsi anlık vuku bulan olaylardan kaynaklanıyor. Ve anlık olaylar bana göre hepsi birbirinden daha kıymetli ve daha kaliteli. İnsanoğlunda anı yaşamak yerine her zaman başka yerde olma isteği beliriyor ve bu benim içinde bir öz eleştiri aslında; maalesef bende bu huyumdan biraz müzdaribim ama yavaş yavaş olsa da aşmaya çalışıyorum. Bu konu hakkında çok sevdiğim bir söz var; ‘Nerede olmak istediğine çok kafa yorarsan, bulunduğun yerin tadını çıkarmayı unutursun. Kontrol edemediğin şeylerden dolayı endişelenmeyi bırak. Bulunduğun yeri ve zamanını yaşa.’ Aslında bu söz bana çok şey hatırlatıyor ve ne zaman öyle hissetsem hep bunu kendi içimde mırıldanırım…

Gelelim öbür konuya bizler abartmayı çok abartıyoruz her anlamda ve her konuda. Her şeyin mükemmel olmasını istiyoruz ama ne yazık ki bizler mükemmel değiliz ki her şey mükemmel olsun. Benim hayatımda en çok sevdiğim ve sevmediğim bir huyum var o da; ben gereksiz yere mutlu olabiliyorum ama gereksiz yere de çok mutsuz oluyorum. Bazen ortada hiçbir şey yokken önemsiz şeyler canımı sıkarken bazen de ortada bir şey yokken mutlu olabiliyorum. Üzgün anlarımda da ise kendimi abartmayı çok abartıyorsun kendine gel diye tenkitte bulunuyorum. Ben arkadaşlar mutluluğumuz dışında olan her şeyi çok abartıyoruz. Ve abartmayı da çok abartıyoruz…

Kısacası hayatımızı yaşayalım anlık mutluluklara önem verip, geçici üzüntülerimize ve karamsarlığımıza son verelim. Hepimizin anı yaşaması dileğiyle Vesselam….