28 Şubatı iliklerime kadar yaşadım gibi beylik laflar etmeyeceğim.

Ama…

Bu konuda çok fazla cümle kurarım.

Daha önceden birkaç yazımda bahsettim yine de hatırlatayım.

Gençler çok bilmez.

Bilmediği için de ‘yahu HDP’nin de desteklediği ve CHP’nin başını çektiği bir hükümet olsa da bu ülkede kimsenin inancına, örtüsüne dokunulmaz’ cümlelerini rahatça kuruyor.

Siz öyle sanın…

Anlatayım…

Lise dönemimizde 19 Mayıs benzeri kutlamaları olurdu.

Hatırlayın…

O dönemde kutlamalar Karapınar’ın tek futbol sahasında yapılırdı.

Önce yürüyüş…

Sonra da sahaya girilir sahada da değişik hareketler yapılırdı.

Neyse…

O dönemi hatırlayanlar iyi bilir.

Malum…

İmam hatip lisesinde okuyan kız kardeşlerimiz de var. Karma eğitim yani…

Hepsi de başörtülü…

Kutlamalara onların da katılması zorunlu olduğu için başörtüsünü çıkarmak zorunda kalıyorlardı.

Bizzat şahit olduğum için söylüyorum; başörtüsünü çıkarmayanlara olmadık cümleler kuruyorlardı.

O dönemin öğretmenleri…

Öğretmenlerin suçu yok belki…

Sistem belli!

De…

Zorla başlarından örtüyü sıyıran öğretmenler gördüm.

Ağlayarak okulu terk eden kardeşlerimiz.

Şahit oldum…

Vallahi de billahi de…

Başka…

Lise son sınıftayız…

Üniversiteye hazırlanan birkaç arkadaş caminin lojmanında ders çalışıyoruz.

Yatsı namazını camide kılmışız. Ardından da lojmanda ders çalışacağız.

O yıllarda çok fazla imkân yok.

Camii lojmanı bizim için büyük fırsat…

Neyse…

Namaz sonrası geldik lojmana, ders çalışıyoruz.

Bir de baktık ki; kapı çalınıyor.

Kapı dediğime bakmayın.

İşte cami lojmanı kapısı işte…

Kapıyı açtık, karşımızda polis.

Biz daha ne olduğunu anlamadan sorular sormaya başladı.

Başladı başlamasına da…

Ders çalışmak için orada olduğumuzu anlatamadık bir türlü…

Sebep…

Duvarda Kur’an var.

Söylediler bize…

‘Bu Kur’an ne?’

Bir an Almanya’da falan olduğumuzu düşündük o an.

O nasıl bir soru?

Cami lojmanında Kur’an-ı Kerim olmasından daha doğal ne olabilir?

Sanırsız ki bunlar Müslüman değil.

Bizi karakola götürdüler.

İfademizi alıyorlar…

Bir türlü kendimizi anlatamadık.

Ders çalışmak için orada olduğumuzu…

Meğer mahallenin muhtarı bizi şikâyet etmiş.

Etmiş ve kendimizi anlatmaya fırsat vermediler.

Bizi bıraktılar sonra…

Bırakmasına bıraktılar ama bizi de tehdit! ederek…

‘Bir daha böyle buluşmalar yapmayın…’

Yahu 3-5 tane lise öğrencisi ders çalışmak için bir araya gelmiş. Kur’an’ı bulundurdukları için de karakola götürülmüş.

Yaşadık…

Bunları yaşadık…

Vallahi de billahi de yaşadık.

Bunları neden yazdım?

Bugün Türkiye’nin tarihine kara bir leke olarak geçen ‘28 Şubat Postmodern Darbesi’nin yıldönümü…

İşte bizim o gün yaşadıklarımız da 28 Şubat zihniyetinin ürünü.

Bugün diyorlar ya…

İktidar değişirse ne olacak?

28 Şubat zihniyeti iktidara geldiği anda aynı şeyler yaşanacak. Tarih tekerrür edecek.

İşte bir araya gelip Erdoğan’ı devirmeye çalışanların ortak hedefi de bu.

Siz hala anlamadınız mı?