Ağrılar,sızılar,kederler izafidir ; kıyasla artıp azalırlar. Kıyas ortadan kalktığında ,keder dahi bir saadet ürünü olur.
Çektiğimiz acıların büyüklüğü,biraz da acı çekmediğimiz günlerle yaptığımız kıyas yüzündendir.
Kederimizi arttıran,kedersiz zamanlarımızla yaptığımız mukayesedir.
Sonradan âmâ olan bir ressamın görmemekten çektiği acıyla,doğuştan gözleri görmeyen birinin çektiği acı, her ikisi de şimdi görmüyor olmalarına rağmen,aynı olabilir mi?
Bugünlerdeki acıları doğduğumuz günden beri çekiyor olsaydık,şimdiki mevcudiyetine rağmen belki onu hissedemeyecek ,hatta alışarak ondan lezzet almaya başlamış olacaktık.
Acıyı arttıran,acıya karşı dayanma gücümüzü azaltan,ıstıraplarımızın ateşini yükselten eski mutluluklarımızla yaptığımız kıyaslardır.
Bir zaman şifanın tadını aldığımız için şimdiki hastalık acı veriyor.Bir zamanlar başarı nasip olduğundan başarısızlıklar daha ziyade sarsıyor.
Evimizde huzursuzluk olduğunda,bir zamanlar huzurlu olduğumuz için daha çok esef duyuyoruz.
Halbuki evdeki huzursuzluk hali bâki olsaydı bu bizi hislendirmezdi.
Rabbime hamd olsun şimdiki acılarımıza üzülebiliyoruz,çünkü daha önce meyvenin tadını almışız.
Ya hep çürük meyve yeseydik?
Efendimiz(sav) şöyle buyurur:" Dünyevi nimetler hususunda sizden yukarıda olanlara bakıp da üzülmeyin,aşağıda olanlara bakın.Bu, Allah'ın size verdiği nimetleri küçümsememeniz için en uygun yoldur."
Kendimizden üste gördüğümüz insanlarla mukayese yaparız.
"O daha güzel,o daha yakışıklı,daha varlıklı,evi daha güzel vs.vs."
Bunun adı nimetler içerisinde yüzerken kendimize mağduriyet üretmektir.
Başkalarının yüksek geliriyle,kendi gelirimizi kıyaslayınca kendi gelirimiz küçülüp gider.
Başkasının evinin genişliğiyle,kendi evimizin genişliğini kıyaslarsak o ev daralır gider ve mezarımız olur.
İnsan gerçekten doğru bir kıyas peşindeyse,imkanlarını insanların tümüyle aynı anda mukayese etmelidir.Bütün coğrafyaları ve tarihin tamamını hesaba katmalıdır.
Doğru mukayese insana acı vermez.
Her güzel,daha güzeline nazar edildiği zaman çirkin,her mutluluk daha büyüğüne kıyaslandığı zaman mutsuzluk olur.
Konfüçyüs şöyle der:"Kimi mutluluğu yukarıda arar kimi aşağıda halbuki mutluluk insanla aynı hizadadır."
Kıyasın faydalı yönü varsa o da başkalarının kederiyle olanıdır.
İnsan kendisine benzer dertler çeken insanların dertleriyle teselli bulur.
Hüzünler,başkalarının hüzünleriyle kıyaslandıkça hafifler.
Son olarak kıymetli kardeşlerim her insanın içerisinde bir cevher olduğunu unutmamalıyız.
İçimizdeki pırlantayı parlatmak istiyorsak başkasının içindeki altına takılı kalmamalıyız.
Zira altın ve pırlanta farklı yöntemlerle parlatılır.
Rabbim kabiliyetlerimizi ortaya çıkarmayı ve çıkarırken elimizden tutacak insanlarla aynı yolda yürümeyi nasip eylesin.
Elhamdulillahi Rabbil Âlemin:)