Kara gözlüm dudu dillim!

Yine başı dumanlı dağ gibiyim

Merhametinle sar beni

Sevginle kuşat...

Evinin önünden geçerken çağır beni yanına

Çocukluğumda olduğu gibi

Ellerimi avuçlarının içine al

Kışın ayazında moraran ayaklarımı sar

Bakışlarınla yüreğimi ısıt yeniden Ak yazmalım...!

Bilir misin yalnızlığın doruğunda gezinirim

Ha düştüm ha düşecem

Tut elimden duan gelsin ötelerden Dudu dillim...

Hadi mavi pencereni aç yine sonuna kadar

Kuzun değişini iki şehir öteden hissedeyim

Çatma kaşlarını hemen

Kocaman kadın oldun deme!

Ben hâlâ çocuğum

Yuvarlak dünyada hiç büyüyemeyen Ak yazmalım...

Güvercin olup uçtuğun günden beri sonsuza...

Mavi penceren hep kapalı

Kapının önünden geçerken, Firkatın acısını hissederim en derinden

Özlerim sonra senle dolu günleri

Soğuk kış gecelerinde anlattığın masalları

Düşüme yine düştü eski günler

Şefkatinin yamaçlarında gezinirken

Bulutlara değer başım

Geçmişten koşar gelir çocukluğum

Bebek kadar masum Kartal kadar dik başım Ak yazmalım...

Hisseder misin bilmem

Bu gece uyumadım hiç dualar okudum sana

İki dünya öteden gülsün diye Bir mucize işte Bayram sabahları öksüz koymasın diye