Belh’den çıkan ilim deryası

Şevkle Konya’mıza akıyor

Dünya insanına sevgisi

Konya’da Mevlâna yatıyor

Mevlana’m Sultan’ül ulama

Sığmaz yazmakla kâğıtlara

Yaşadığı bin ikiyüzlü yıllarda

İnsanlığa daima ışıklar saçıyor

Aydınlatmış bir güneş gibi

Yol göstermiş tüm deyişleri

Dünyaca ünlü mesnevisi

Her beyiti’nde gül açıyor

Dillerden hiç düşmez Mevlâna

Gel diye çağırır insanlığa

Umutsuz yoldan sapanlara

Mevlâna çıkış yolu açıyor

Dünya hayatından kopana

Bin kere tövbeyi bozana

Artık ümidi bitmiş olana

Aşk eri bir Işık oluyor

Konya mız da yaşamış göçmüş

Zannetmeyin’ dünyada bitmiş

Binlerce eserler üretmiş

İnsanlar okuyup coşuyor

Bu şehri Konya ya sen şanssın

Allah yolunda sevilen aşksın

Umutsuzlara bir kazançsın

Dikenden tomurcuk açıyor

Kırgın umut arar yolunda

Ağır yükler vardı dalında

Sözün lezzeti arı balında

Balı insana şifa sunuyor

Devasın Mevlana’m işi müşkül’e

Dertlenirsin insanların derdiyle

Şu dertli Ozan İsmail Garibe

Feyzinden daim bol ilham akıyor