21 Yüzyılın samimi ebeveynleri çok yalnız…!doğru çocuk yetiştirmek isteyenler bencil çocuk yetiştirenlerin arasında kaldı. ezilen bir neslin onurlu duruşunu sergilerken ötelenen örselenen yok sayılan bir girdabın içinde çiğneniyor.
Ahlaklı, değer sahibi, saygılı, hangi alanda olursa olsun başarılı olan çocuk kolay yetişmiyor. Önce kendi yaşıtlarının aileleriyle cebelleşiyor sonra onların yetiştirdikleriyle.
Milli eğitimin eksikliğinin gün gün daha da ortaya çıkmasıyla okuyan ama işsiz bir nesile değersiz, duygusuz bir nesil ekleniyor. Önce ebeveynlerin eğitilmesi gereken kocaman bir boşluk ortaya çıkıyor. Meydan , Çocuğunun sadece okuduğu okulla, gittiği dershaneyle, giydiği kılık kıyafetle övünmeyi bilen bir alay anne babaya kalıyor. çocuk yetiştirmekten aciz her imkanı sunup evladının gözlerinin içine bakmayan sevgisiz ailelerin çocukalarını övünme malzemesi yapmak için yetiştirdiği sahte bir hayat.
Kimse kimsenin çocuğunu bırak eleştirmeyi, toplum içerisindeki yanlışlarına dur demeye bile cesaret edemiyor, buna öğretmenlerimiz de dahil.
Eskiden dünyaya bir çocuk geldiğinde o çocuk sadece anne babanın değil akrabalarının mahalle sakinlerinin de evladı olurdu. Sokakta oynarken camdan uzatılan salçalı ekmek kimseye garip gelmezdi. Kirlendiğimizi gören arkadaşımızın annesi hepimizi birden yıkardı. Yanlış hareket görüldüğünde uyarılır bu uyarılar çocuklar tarafından dikkate alınır mahcubiyet duyulurdu.
Çocuklar yaşlı gördü mü yardım eder mahallenin diğer kendinden küçük çocuklarına abilik Ablalık yapardı. Herkes birbirinin akraba dahi olmasa amcası teyzesi idi.Kimse benim çocuğum yapmaz demez bütün çocukları kendi çocuğumuş gibi hisseder ona göre davranılırdı. O samimiyetlerin yerini samimiyetsizlikler, benim çocuğum yapmazlar, kapı kapı şikayetler aldı. Yalnızlaşan, çocuğuna tapan, çocuklarıyla övünen ebeveynler türedi.
Akşama pişireceğimiz yemekten yazın gideceğimiz tatile kadar her şeye çocuklar karar verir oldu. Misafir kabul edip etmemeyi onlara sorar olduk. Bizden önceki nesillerin bir göz odada hem ders çalışıp hem misafir ağırlandığı samimi ortamlar yerini harika konfor alanına sahip odalara bıraktı. Ama gel gör ki ne odada çalışan vardı ne sosyalleşen. en büyük sosyallik en iyi sosyal medya platformlarına kaldı. Konforlu dediğimiz odalarda çocuklarımız bilmediğimiz tehlikelerle cebelleşirken ne hissettiklerine değil nereyi kazanacaklarına odaklanır olduk.
Bir kişinin karakteri çocukken oturur lafını duymuşsunuzdur. Hepimiz içinde büyüdüğümüz ailenin bir yansımasıyız.
Günümüzde ebeveynlik farklı bir boyut kazandı. ‘Mükemmel anne-baba’ olup ‘mükemmel çocuk’ yetiştirmeye çalışan ebeveynler, büyük yanılgıya düştüklerini sorunlar baş gösterdiğinde anlamaya başlıyorlar. Çocuk gelişiminde anne ve babaya büyük görev düşüyor. Çocuğun doğumundan itibaren ilk 5 yılda kişiliğin temelleri atılıyor. Birinci derecede sorumluluk tabii ki anne ve babalara düşüyor. Ebeveynler önce birbirlerine, sonra da çocuğa karşı tutum ve tavırlarıyla eğitim vermiş oluyor.
O yüzden…!
Bırakın çocuklar kendi yemeğini yesin ortalığı dağıtsın kıyafetler kirlensin.
Ben yapamadım o yapsınlar, ben yiyemedim ben giyemedim onlar giysin yesinler hayatımızdan çıkmalı.
Ağlamaları sizi yıldırmamalı bırakın ağlasınlar.
Kendinize bağımlı çocuklar yapmayın özgürlükleri değerler ölçüsünde sürdürsünler.
Sizler çocuklarınızın arkadaşı değilsiniz bunu içinize sindirmelisiniz.
Kendi yataklarında ve kendi başlarına uyuyup ders yapma becerilerini vermelisiniz.
Çocuklarınızın yanında tutarlı olun yalan söylemeyin toplumsal değerleri hayatınızda baş köşeye koyun, toplum içerisinde nasıl davranmaları gerektiğine dair örnek birey olun.
Yavrularınızı Eşler arası tartışmalarda taraf haline getirmeyin.
Çocuklarınıza kaldıramayacakları manevi sorumluluklar yüklemeyin.
Hayvanları doğayı insanı sevmeyi öğretin.
Çocuklarınıza merhametli davranın ki vicdani kuvvetli merhamet sahibi çocuklar olsunlar.
Kendi yaşıtlarına zarar vermemeye engelli insanlara karşı zulumkar olmamayı öğretin.
Başta size sonra büyüklerine sonra toplum içerisinde saygılı davranmayı Nakış gibi işleyin.
Çocuklarınızı dinleyin onları değersizleştirmeyin.
Eleştirmeyin başkaları ile kıyaslamayın.
Hata yapabilme hakkı tanıyın.
Hatalarından sonra kucaklamayı bilin.
Hatalarından ders çıkarmalarına izin verin.
Ama asla yaptıkları hataların üstünü örtmeyin.
Yanlış değerlerle yetiştirdiğiniz her çocuk önce size musallat olacaktır unutmayın .
Vesselam …!