Katiller insanları öldürüyor hunharca, çoluk, çocuk, yaşlı, kadın demeden biz de insanlığı…!
Bazen öne çıkmaya çalışarak, bazen egomuz yüzünden başkalarını alt ederek birilerini ezerek…bazen de bize duyulan güveni yıkarak.
Zalimlere isyan ederken kendi yaptıklarımızı görmezden gelip, saklıyoruz…
Oysa insanı öldürmek de zulm insanlığı öldürmekte…!
Helal haramdan bahsedip aldığı maaşı az bulup ders vermesi gereken saatler içinde telefondan başını kaldırmayan geleceğimizi emanet ettiğimiz öğretmenlerimiz de var, eve helal para götüremem korkusuyla mesai saati içinde tuvalete dahi gitmeyen öğretmende..!
Pazar da tezgah önüne güzel meyve sebzeleri koyup poşete çürüğü dolduran da, aman bana kimsenin hakkı geçmesin diye tartıdan daha fazlasını koyanda…!
Milletvekili olup sadece seçimden seçime oy istemeye gelen de var, canla başla milletin vekilliğini yapmaya çalışanda…!
Nasılsa atandım diye atanmışlığın rahatlığı ile kamuda insana zulmeden de, insanların işini hızla yapmaya çalışmak için evine geç giden de…!
Doktor olmuş bir hayır dua almayacak kadar egolu olan da var… hasta bana muhtaç diye şefkat merhamet ve tatlı dille muamele edende…!
Son model villar da oturup gariban sahabeden bahsederek manevi duygularla oynayan hocalarımız da var… Kuranın emri budur diye haykırdığı için işinden olan da….!
Sosyal medyadan ahlaksızlıkla para kazanan da…. Allah rızası bir kelam edeyim de bir kişinin kulağına girer mi diye tek menfaati olmadan çabalayan da…!
Kendi ülkende kendi ecdadına küfür eden de var…, canı pahasına nesline olan minnetinden mücadele edende…!
Daha bir sürü örneği kendi hayatlarımıza bakarak samimi duygularla ben bu iki kesimin ne tarafındayım diye vicdanen sorgulayabilir yada kendinizi saçma sapan sebeplerle her çirkinliğinize sebep de üretede bilirsiniz…!
Hayat bu insanoğlu her hatasına bir gerekçe sunmazsa yaradılış gereği ruhu acı çeker…! Ta ki ruhunun inlemesine kulaklarını tıkayana kadar.
Çocuk nefis ve ruhla dünyaya gelir … ergenlik dönemine kadar hangisini beslersen ergenlikten sonra elimiz de sadece sürekli nefsi doyurulmuş mutsuz mızmız vicdansız bir gençte kalabilir… yada ruhu hoş duygularla beslenmiş vicdanlı bir gençte…!
Biz her şeyi görmüş ama bir türlü olgunlaşmayı becerememiş eski bir kuşağız adına hangi harfi koyarsanız. Bugün hepimizin yakındığı gençleri yetiştirenleriz. Çocukları suçlamak yerine ben nerde hata yaptım dediğimiz zaman her şeyi yeniden inşaa etme şansımız doğabilir..!
Önce biz gerçekten özümüze kendi içinde bulunduğumuz miskinliğe son vermek zorundayız… bakın bir yerler de insanlar katlediliyor ve benim ülkemde bir fenomen aile kadar konuşulmuyor.
Çocukların üzerine bombalar yağıyor ama biz koltuk karşısında dizi izlemekten geri kalmıyoruz. Muhafazakar ailelerin zıvandan çıktığı mükemmel aile örneğini sergilemesi gerektiği zamanlar da en çarpık ilişkileri ayrılıkları aile içi şiddetleri en çok onlardan duyuyoruz…!
Sahi bize ne oluyor? Nerede başladık biz bu yanlış yola girmeye, nasıl kaybettik telefonla mı? İnternetle mi? Yoksa olgunlaşmamış yeniliği kaldıramamış ruhumuzun nefsine yenik düştüğü yer de mi?
Aile çökerse toplum biter… bugün gençler hayat şartlarını bahane edip sorumluluk almaktan aile olmaktan kaçar oldu…! Zina küçücük yaşlara kadar indi… nikahsız çocuklar dünyaya geldi. Kim kiminle nere de ne yapıyor bilmiyoruz… en acısı da kimsenin kimseye zerre güveni kalmadı… anne baba evladına evlat atasına güvenemez oldu. Komşular birbirinden habersiz selamsız sabahsız.. bayramlar akrabasız kaldı. sokaklar değersiz bir alay insanla doldu. Milyonlarca para verip aldığımız salon takımları misafirsiz, yatak odalarında ki karyolalar karı kocasız kaldı. Evlerimiz yemek saatsiz uyku saatsiz ve aynı evde yaşayıp bir araya bile gelemeyen zamansız mekansız insanlarla doldu. Anne babalar evlatsız çocuklar anne babasız kaldı… ama çok şükür en iyi telefon bizler de evimizin interneti de bilmem kaç mhz ve televizyonumuz da dev ekran…!
Gerek var mı sizce gerçek göze bakıp sevdiklerimize dokunmaya nasılsa elimiz de var akıllı telefonda da dev ekran…!
O zaman ölmüş insanlığımız için bir fatiha ve dahi vesselam…!