Kıymet bilmeyenler var. Bu bizi üzer, kıymete değer olmadığımız hissine götürür. Halbuki kıymetliyizdir. Bu kıymet kendimizden menkul değil elbet. Bize verilen, bahşedilen güzel özellikler sebebiyle kıymetliyiz. Yaratıcı kıymet vermiş ve en güzel varlık olarak nitelemiş:

“Şüphesiz biz insanı en güzel biçimde yaratmışızdır.” (Tîn, 95/4)

İşte kıymetli olmamız burada. Biz onun kıymetlisiyiz. Çünkü kendi ruhundan üfürdüğünü söylüyor:

En güzel biçim.

Ahsen-i takvim…

En mükemmel biçim ve yapı

Varlıklar içinde yetenekler açısından en önde.

Fiziki yapısı harikulade.

Zihinsel ve akli melekeler açısından benzeri yok.

Konuşma ve fikir üretme eşine diğer varlıklarda rastlanmaz.

Bu güzelliğin ve kıymeti bir başka ayette şöyle ifade edilir.

“Onu şekillendirip içine ruhumdan üflediğim zaman onun için saygı ile eğilin.” (Sâd, 38/72)

Kendi ruhu seni kıymetli kıldı.

Verdiği özellikler ve donattığı yetenekler.

İşte bu kıymeti bilmez bir şekilde en yakın ve güvendiklerimizin yaptıkları bizi daha çok üzer.

Daha çok beklenti içinde olmamızdandır bu.

Daha çok kıymeti onların bilmesini istememizden.

En güzel mahlûk.

Öğrenme özelliği vardır.

İrade sahibi olması onu kıymetini ortaya koyar.

Konuşur, anlatır, güzele çağırır.

İşitir ama işittiklerini uygulama imkânına sahiptir.

Dinler ve anlar.

Düşünür.

Fikir üretir.

Tuzaklara karşı uyanık olur.

İşlerinde hikmeti arar ve hikmetle hareket eder.

Ruhu önelidir.

Onun zinde olması da rabbi ile bağ kurabilmesidir.

O bağı güçlü tutar…

Bütün özellikleri ile kendinde güç olarak üstün olanlara bile hakimiyet kurar.

Onları dize getirir.

Kontrol eder ve yönlendirir.

Bilgi yolundadır.

Medeniyetler kurar, medeniyet yolunda yürür.

İmar görevini bütün bu özellikleri ile yapar.

Çünkü bu dünyada böyle bir görevi vardır.

Kıymetli olması bunu gerektirir.

Kıymet bilmesi de bu sebeptendir.

Lakin kıymet bilmez ise işte o zaman kıymetini kaybetmeye başlar.

Çünkü kıymeti veren Allah’tır.

Yaratanı yaratından ötürü kıymetli bilmek gerekir.

Bir de kıymetini bilemediklerimiz.

Bizim için kıymetli oldukları hâlde bilmediklerimiz.

İnanılmaz nimetleri önümüze seren rabbimize hamt etmek varken ondan uzaklaşmak kıymet bilmemektir.

Anne babanıza itaat edin, onlara öf bile demeyin uyarısına rağmen onları yok saymak kıymet bilmemektir.

Çocuklarınız sizin için bir imtihan demesine rağmen onları imtihan sebebi görmemek kıymeti yok saymaktır.

“Bu dünya hayatı ancak bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bilselerdi!” (Ankebût, 29/64) uyarısına aldırış etmemek kıymetimizi kaybetmektir. Kıymetle olan ahiret yurdunu yok saymaktır, kıymetini görememektir.

Yerin bitirdiklerinden, gökyüzünün indirdiklerinden, denizlerin sunduklarından sınırsızca yiyip içen insan, bunun kıymetli olduğu için sunulduğunu unuttuğu anda kıymetini unutmuş, kıymetli omasın gereken Allah'ı hatırlamaz hale gelmiştir.

Bu dünya bur sınanma yurdu.

İşte sınanıyoruz değişik şekillerde.

Farklı yollarda…

Bir de kıymet bilmeyenler ile sınanıyoruz. İşte en zoru bu. Zorluk içinde çıkmaz sapaklara savrulup gidiyoruz.

Dost bildiklerimizin yaptıkları bizi zorlar. Varınla yoğunla yanında olduklarının seni ilk köprüde terk etmeleri bizi yorar da yorar.

Bu yorgunluğa can dayanmaz.

Ama biz sınanıyoruz.

Bunun için kıymetimizi korumak görevimiz.

Kıymetli olanları da bilmek gerek.

Kıymetlerinin sebebini asla unutmamak en önemlisi.

Onu unuttuğumuz, terk ettiğimiz anda her şey bitmiştir.

Kıymetimizi kaybetmek ile başlayan yolculuk, kıymetliler yurdu cennetten uzaklaştıracaktır.

Sabır diyoruz. Sabır.

Sabır bizin kıymetimizi artırır. Kıymetimizi daha çoğaltır.

Ama bazen sabrımız da yorulur.

Yorgun da olsa sabır özelliğimiz bizim kıymetli olmamızın donanımıdır.

Onu asla bırakmadan devam etmek gerek.

Usanmadan bıkmadan sınanmaya devam…

Kıymet bilmek, kıymetli kalmak, kıymetlilerimizi çoğaltarak sınanma başarısına doğru yoluculuk devam…

Kırılsak da yorulsak da zorlansak da devam…

Çünkü biz bunlarla sınanıyoruz…