Gerçeklerden hep kaçmayı mı tercih ediyorsun yoksa en doğru şeyi yapıp yüzleşiyor musun? Duyacakların ya da göreceklerin seni korkutuyor mu? Duyacağın her neyse belki de kaçmanın ne kadar anlamsız bir şey olduğunu gösterecek sana. Bir insan neden gerçeklerden kaçar? Ya gerçekler taşıyamadığımız kadar ağır mı gelir ya da kendimizle yüzleşmek için doğru zaman değil midir? Bizler kendimizle yüzleşmek için ne yapmamız gerekiyor? Başta korkuyu yenmemiz gerekiyor yüzleşmekten korktuğumuz korkuyu. Farkında mısınız? Her gerçeğin önünde, her gerçekleşecek güzel bir hayatın önünde ya da yapacağın herhangi bir işin önünde tek engel korku oluyor hep. Aslında korkuyu kendimiz kendi beynimizde oluşturuyoruz. Her şeyin önündeki tek engel olarak görüp anlamsız bir şekilde korkuyla bağdaştırıyoruz. Yani bir tarafta her şeyi yapmaktan korkan biri var, bir tarafta ise her şeyle yüzleşmeye hazır olan biri. Şu an hangi insan olarak yoluna devam etmek istersin?

Korkuyla hayatını bir kabusa çevirmek mi istersin yoksa gerçeklerle yüzleşip huzurlu bir insan olmak mı isterdin? Seçim senin hangi kişi olarak hayatına etmek senin elinde. Şu an yüzleşmen gereken bir gerçek varsa bir an önce yüzleş. Kaçma ya da erteleme ve farklı kaçış yollarına girme. Başvurduğun yöntem o an sana ne kadar doğru gelse de, tek çıkar yolu olarak gözükse de kaçmak asla bir çözüm yolu değildir hiçbirimiz için. Oysaki bizler şu hayatta çözüm yolu bulmak yerine kaçış yolu arıyoruz ve eninde sonunda herkes kaçmanın bir yolunu buluyor. Kimisi kulaklarını tıkayıp gerçekleri duymazdan gelerek, kimisi de olayları şakaya vurup yüzleşmekten korktuğu için bazı duyguları derinlerde saklayıp kaçmanın yolunu buluyor. Bir kitapta okumuştum şu an kitabın adını hatırlamıyorum ama sayfanın satırların da yazan cümleyi çok iyi hatırlıyorum. Uyku, gerçeklerden en mükemmel kaçış yolu yazıyordu. Okuduktan sonra biraz düşününce ve bir sonuca vardım. Aslında hepimizin bulduğu kaçış yolu ortak. Çünkü gözlerimizi kapattığımızda hayatın karmaşasından bir uykuyla uzaklaşınca gerçekleri birkaç saatte olsa unutuyoruz ya da derinlerde saklayıp ertesi güne yine aynı korkuyla gözlerimizi açıyoruz. Uyku, bir müddette olsa insanları yaşamdan, gün içindeki olaylardan ve yüzleşmekten korktuğumuz gerçeklerden uzaklaştırıyor fakat kısa süreliğine. Çünkü o dinlendirici uykunun bir sabahı var. Sabahları gözlerimizi açtığımızda dünya yerli yerinde duruyor ve hayat kaldığı yerden devam ediyor. Kısa da olsa yaşananları bir uykuyla geride bırakmak insanı az da olsa rahatlatıyor ama çözüm yolu mu değil kısa süreliğine hepimizin sığındığı bir kaçış yolu. Kısa süreliğine kaçış yolu aramak yerine uzun süreliğine çözüm yolu bulsak. Belki de gerçeklerden kaçmak için sığındığımız çaresizliğe, dilimizden düşürmediğimiz yalana ve peşini bırakamadığımız bir korkuya ihtiyaç duymayız. Hayatında yalan olmasın istiyorsan gerçekleri duy, gör ve kabul et. Bakarsın o zaman seni üzen şeylere ihtiyaç duymazsın. Bırakırsın şu dünyanın yanlışlarla örtülmüş doğrularını. Her yanlış bizleri bazen doğru yola götürmediği gibi her sahtelikte bizleri bazen gerçeklerle yüzleştirmeyebilir. Charles Bukowski' nin bir sözü vardı tam da bu yazıya yakışacak bir söz. "Her insanın hayatında kaçmakla direnmek arasında bir seçim yapmaya zorlandığı anlar vardır. Ben direniyorum" demiş. Direnmek mi istiyorsun ya da kaçmak mı? Seçim zor değil aslında ve seçimini zaten yaptın. Çünkü sen bu sözü okurken cümlede 'ben direniyorum diyebildin' belki fark edemedin ama Charles Bukowski' nin sözü sana seçimini yaptırdı. Hadi kıymetli okuyucu, bir kez daha kendini sorgula. Bu kez gerçeklerden yıllardır kaçtın, belki de en doğru çözüm yolu olduğuna inandırdın kendini ama sayfayı okuduktan sonra yüzleşmen gereken her ne varsa yüzleş. Gerçekler gözünün önünde ve adım atmak, direnmek senin elinde. Her zaman bir yol arayacaksan çözüm yolu bul çünkü kaçış yolu çıkmaz bir yola sokar seni.