Geceden daha karanlıktı bulutlar. Ülkenin dört bir yanını sarmıştı ihanet. Yine sahnedeydi bizden beslenip bize düşman olanlar. Bu ülkenin geleceğine suikast yapanlar, bize pusu kuranlar yine sahnedeydi. Bu toprakların kaderiydi, bu menşei dışarda olanlar hep cirit atardı buralarda.
Yıllardır katiline mihmandarlık yapan ülkem! Ah Anadolu’m! Hava sisli, hava puslu yine kol geziyor ihanet.
Ölüm kusuyor sokaklar, gökyüzünden yağmur gibi bombalar yağarken F-16’lardan, tanklar insanların üzerinden geçiyor.
Tank bizim, tüfek bizim, uçaklar bizimdi. Kendi tankı, tüfeğiyle yine vurulan bizdik. Kimdi bunlar? Halkın tankıyla halkı ezen, kimdi bunlar? Benim olan vatanda bana ayar veren.
Peygamber ocağı olarak gördüğümüz ordumuzun kılcal damarlarına kadar girip halka savaş açanlar. Mehmetçik dediklerimiz miydi? Elimizdeki al bayrakla bizi vuranlar. Bu topraklarda hainlikleri,zulümleri hiç bitmedi yıllardır. Bizim de kahramanlıklarımız...
Sela sesiydi geceye damgasını vuran. Çağrıydı bu birliğe ve dirliğe. Millete seslenişti bir nevi. Haydi meydanlara. Darbeciye darbe yapmaya. Ölümüne Yad’a yar etmemeye vatanı. Yunan işgalinde olduğu gibi minarelerden okunan sela inletti yeri göğü.
Eline al bayrağı alan çıktı sokaklara. Allah’u Ekber nidaları korku sardı düşmanın yüreğine. Bombalar patladı şehirlerin orta yerinde. F-16’lar havadan yağmur gibi yağdırdı kurşunları üzerimize. Asırlık hesaplaşmaydı. Kinlerini kustular. Korkutacaklarını sindireceklerini sandılar. Ama bu kez yanıldılar.
Öldük ama eğilmedik. Zırhlı araçlar önünde yattık. Tanklar ezdi geçti. Mermilerden vücudumuz delik deşik oldu.
Yangın var ülkemde, gökyüzü alev alev.
O kanlı gece eline bayrağı alan meydan da. Sanki kıyametti Anadolu’m kıyamda!
Darbeyi püskürttük sonunda. F-16’lar dan ölüm saçanlar değil çıplak elle tankları durduranlar galip geldi. Zafer, darbeye darbe yapan milletindi artık. Destanımızla vurduk çağa mührümüzü. Tarih bir kez daha şahit oldu; güçlü olanlar değil Hak davasına baş koyanlar kazandı. Çünkü Allah Ebrehe’nin değil ebabilin yanındaydı.
Bu kez ihtilal heveslileri yanılmıştı. Darbe sevenler şokta. Daha öncesinde demiştik aslında biz onlara. Biz bizden öncekilere benzemeyiz. Biz bu yola baş koyduk. Karşınızda darbelerde şapkasını alıp kaçan lider yok artık. Biz liderimizle birlikte kefenimizle revan olduk bu yola. Kefeniyle yola çıkan insan hiç korkar mı ölümden.
Mağlubiyeti hazmedemeyenler darbe gecesi bankamatiklere koşanlar tiyatro dediler bu şanlı direnişe. Senaryo diyenler oldu. Herkesi kendi gibi sanan bu güruha bir kez daha hatırlatalım. Biz yazdık mı destan yazarız tiyatro sizin işiniz.
Artık gün vesayetçilerin değil bu ülkenin öz evlatlarının günüdür. Artık gün sela okuyanların bela okuyanlara galip geldiği gündür. Vatan düşmesin diye mahsulünü yakan çiftçinin günüdür. Artık gün mermiye kafa tutan Safiye Anne’nin günüdür. Abdullah’ın, Mehmet’in, Ömer Halis’in günüdür. Artık gün, kanlı gömleğine kefen diye bürünüp ukba alemine göç eden 252 şehidimin günüdür.