Yaşım kadar viran olmuşluğum var
Saçlarım kadar hüznüm
Ben gönül Yorgunuyum
Dünya ya sığmayan kırgınlıklarım...
Bitmeyen eyvah larım var
Kadere boyun büküşlerim
Çileğe sabır örtüşlerim var
Ben gönül Yorgunuyum
Geleceğe ait ne varsa bende yorgun
Savruldukça tükenişlerim
Kendi içimde kayboluşlarım var
Kimse bilmez ahvalim benim
Avaz Avaz arşı sarar sitemim benim
Çırpındıkça dibe vurur ruhum
Kendi enkazımda can çekişir canım benim
Ben gönül Yorgunuyum
Umuda ramak kala hep sürerler beni ıraklara
Yaşamak büyük yenilgi
Bedenim ahraz
Ruhum felç
Uyusam geçer mi bu dert?
Ben gönül Yorgunuyum
İçimde birikenler kıyıya vurur hep
Sonra Bitmez bende ki bu dert
Güneşli günler çok bana
Kara geceler dost bana...