Kıymet bilmeyenler var.
Halbuki kıymetliyiz.
Yaratıcı kıymet vermiş ve en güzel varlık olarak nitelemiş:
“Şüphesiz biz insanı en güzel biçimde yaratmışızdır.” (Tîn, 95/4)
Biz onun kıymetlisiyiz.
En güzel biçimde yaratıldık.
Ahsen-i takvim üzereyiz…
Zihinsel ve akli melekeler açısından benzeri yok.
“Onu şekillendirip içine ruhumdan üflediğim zaman onun için saygı ile eğilin.” (Sâd, 38/72)
Saygı gösterilesi bir varlık insan.
Yaratıcının kendi ruhundan üfürmesi seni değerli kıldı. Kıymetini ortaya koydu. Kıymetli olduğunu ilan etti…
Öğrenme özelliği ile öğrendi.
Öğrendi ve inandı.
İradesi ile iman etti.
Ya da inkâra bataklığına saplandı.
Sonucuna katlanacak…
İnsan, konuşur, anlatır, güzele çağırır.
İşitir.
Dinler ve anlar.
Düşünür.
Fikir üretir.
Tuzaklara karşı uyanık olur.
İşlerinde hikmeti arar ve hikmetle hareket eder…
***
Ruhu vardır, Rabbi ile bağ kurar.
O bağı güçlü tutar…
Yetenekleri ile kendinden güçlü olan varlıkları çekip çevirir.
Onları dize getirir.
Kontrol eder ve yönlendirir.
İnsan öğrenmeye yatkındır. Yolu, bilgi yoludur.
Medeniyetler kurar.
“…O, sizi yeryüzünden (topraktan) yarattı ve sizi oranın imarında görevli (ve buna donanımlı) kıldı…” (Hûd, 11/61)
İmar görevi vardır, bunun için gerekli yeteneği de…
Bütün bunlar kıymetli oluşundandır.
Çünkü kıymeti veren Allah’tır.
***
Bir de kıymetini bilemediklerimiz var.
Nimetleri önümüze seren Rabbimize hamt etmek varken ondan uzaklaşmak kıymet bilmemektir.
“Anne babanıza iyilikte bulunun, onlara öf bile demeyin.” uyarısına rağmen onları yok saymak kıymet bilmemektir.
Çocuklarınız sizin için bir imtihandır, demesine rağmen onları imtihan sebebi görmemek kıymeti yok saymaktır.
“Bu dünya hayatı ancak bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bilselerdi!” (Ankebût, 29/64) uyarısına aldırış etmemek kıymetimizi kaybetmektir.
Yerin bitirdiklerinden, gökyüzünün indirdiklerinden, denizlerin sunduklarından sınırsızca yiyip içen insan, bütün bu nimetlerin “kıymetli olduğu” için kendisine sunulduğunu unuttuğu anda kıymetini unutmuş, kendisini kıymetli kılan Allah'ı hatırlamaz hale gelmiştir.
Bu dünya bir sınanma yurdu.
Sınanıyoruz değişik şekillerde.
Farklı yollarda…
***
Kıymet bilmeyenler ile sınanırız bazen.
İşte en zoru bu. Zorluk içinde çıkmaz sapaklara savrulup gideriz.
Dost bildiklerimizin yaptıkları bizi zorlar.
Varınla yoğunla yanında olduklarının seni ilk köprüde terk etmeleri insanı yorar da yorar.
Bu yorgunluğa can dayanmaz.
Kıymetimizi kaybetmek ile başlayan yolculuk, kıymetliler yurdu cennetten uzaklaştırır.
Sabır diyoruz. Sabır.
Ama bazen sabrımız da yorulur.
Yorgun da olsa sabır kıymetimizi korur.
Kıymet bilmek, kıymetli kalmak ve kıymetlilerimizi çoğaltmak gerek. Sınanma yolculuğudur bu. Kırılsak da yorulsak da zorlansak da…